Palce zatrzaskujące (zaciskające zapalenie pochewki ścięgna), to schorzenie, które występuje, gdy ścięgno zginacza palca staje się zbyt grube lub krótkie, co może prowadzić do problemów z ruchomością palca. Gdy ścięgno staje się zbyt grube, nieprawidłowo przesuwa się przez otwór stworzony przez system więzadeł, co może powodować trudności w wyprostowaniu palca lub wywoływać charakterystyczne zatrzaski lub blokady.
Zabiegowe podejście do leczenia tego problemu może obejmować:
Zabiegi chirurgiczne
Celem operacji jest uwolnienie ścięgna zginacza, aby umożliwić swobodniejszy ruch. Podczas zabiegu chirurgicznego chirurg może wydłużyć zwężone ścięgno, usunąć nadmiar tkanki lub wyciąć struktury otaczające ścięgno, aby umożliwić mu swobodniejsze przesuwanie się.
Otwarta dekompresja pochewki ścięgnistej
Jest to najczęściej stosowana metoda chirurgicznego leczenia palca zatrzaskującego. Procedura ta polega na wykonaniu nacięcia w skórze w celu bezpośredniego dostępu do pochewki ścięgnistej. Następnie chirurg dokonuje nacięcia zwężonej pochewki ścięgnistej, co pozwala ścięgnu na swobodne przesuwanie się bez zatrzaskiwania. Nacięcie skóry jest stosunkowo małe i po zabiegu jest zamykane szwami.
Artroskopowa dekompresja pochewki ścięgnistej
Mniej inwazyjna metoda artroskopowa jest stosowana rzadziej, ale może być korzystna w niektórych przypadkach. Podczas tej procedury, chirurg używa artroskopu, czyli cienkiego instrumentu wyposażonego w kamerę, który jest wprowadzany do obszaru pochewki ścięgnistej przez małe nacięcie. Dzięki obrazowi przekazywanemu na monitor, chirurg może dokładnie zidentyfikować i naciąć zwężoną pochewkę ścięgnistą, nie czyniąc większych nacięć skórnych. Ta metoda może zminimalizować ból pooperacyjny i przyspieszyć rekonwalescencję.
Rehabilitacja po zabiegu
Po operacji istotne jest przestrzeganie zaleceń dotyczących rehabilitacji. Fizjoterapia oraz ćwiczenia pomagające w odzyskaniu pełnej ruchomości palca mogą być kluczowe dla powrotu do normalnego funkcjonowania.
Każdy przypadek palca zatrzaskującego może różnić się pod względem złożoności i potrzeb leczenia, dlatego istotne jest, aby leczenie było dostosowane indywidualnie do potrzeb pacjenta. Warto skonsultować się z lekarzem ortopedą, aby określić najlepszą strategię leczenia dla konkretnego przypadku.