Celem tego zabiegu jest naprawa uszkodzonej chrząstki na powierzchni ślizgowej rzepki. Uszkodzenia chrząstki mogą wynikać z urazów, przeciążenia, wad postawy, zwyrodnienia czy innych schorzeń.
Techniki rekonstrukcji chrząstki rzepki mogą obejmować: ● mikrofraktura, ● przeszczep komórek chrzęstnych, ● rekonstrukcja stabilności stawu rzepkowo-udowego, ● rekonstrukcja więzadeł, ● korekcja ustawienia rzepki.
Mikrofraktura
Wywołanie mikroranek w chrząstce, co pobudza proces naprawczy.
Przeszczep komórek chrzęstnych
Przeszczepienie zdrowych komórek chrzęstnych z innego obszaru stawu do uszkodzonej rzepki.
Rekonstrukcja stabilności stawu rzepkowo-udowego
Często związana z uszkodzeniem więzadeł lub innych struktur stabilizujących staw rzepkowo-udowy. Zabieg ma na celu przywrócenie prawidłowej stabilności i funkcji stawu.
Rekonstrukcja więzadeł
Naprawa lub zastąpienie zerwanych lub uszkodzonych więzadeł w celu przywrócenia stabilności stawu.
Korekcja ustawienia rzepki
Czasami konieczna jest korekcja pozycji toru ruchu rzepki na bloczku kości udowej (trochleoplastka), osteotomie derotacyjne lub transferowe np. Fulkersona.
Zabiegi te mogą być wykonywane oddzielnie lub w połączeniu, w zależności od potrzeb pacjenta oraz charakteru uszkodzeń stawu kolanowego. Po operacji rehabilitacja odgrywa kluczową rolę w przywróceniu pełnej funkcji stawu i minimalizacji ryzyka powikłań. Długoterminowe wyniki rekonstrukcji chrząstki rzepki i stabilności stawu rzepkowo-udowego mogą być korzystne dla poprawy funkcjonowania stawu kolanowego.